Er is een tijd geweest dat ik geen vertrouwen meer had in mijn lijf. Het is alweer bijna 13 jaar geleden dat ik een zeldzame, ernstige auto-immuunziekte kreeg. In een mum van tijd was ik nog maar een schim van mezelf. Mijn ziekte bracht namelijk zowel onzekerheid met zich mee. Niemand kon mij echt helpen met de vele vragen die ik had. Hoe zou de ziekte zich zou ontwikkelen? Welke restverschijnselen kan ik overhouden? Het is al best lang geleden maar het verlies van vertrouwen in mijn lijf herinner ik me nog als de dag van gisteren.
Terwijl ik de eerste verschijnselen van mijn ziekte ervaarde, was ik vrolijk aan het werk. Ik werkte in die tijd in een dienstverlenend beroep wat ik helemaal geweldig vond. De afwisseling, de collega’s en ik was de hele dag lekker bezig met van alles. Ik had al weken een schelle hoofdpijn maar ik nam elke dag zware pijnstilling. Op een gegeven moment kon ik niet veel meer zien met één oog, wat ik eigenlijk best eng vond. Ik liet weten dat ik een korte pauze nam en liep even naar de winkel voor een klein boodschapje.
Buiten was het koud en ik deed mijn jas goed dicht. Aangekomen in de winkel wilde ik een etiket lezen maar ik kon het niet goed zien. Ik knipperde met mijn ogen omdat er misschien een vuiltje in mijn oog zat, maar het mocht niet baten. Het leek wel of er een witte waas voor mijn oog zat. Je kunt je voorstellen dat het best eng is als je ineens niet zo goed meer kan zien. Het zicht in het algemeen was nog best goed, alleen zat er een soort witte waas bij één oog. Gedurende de dag werd mijn zicht alleen maar slechter waardoor ik behoorlijk in paniek raakte.
Geen vertrouwen in mijn lijf?
Ik kon eerder naar huis waar ik probeerde zo goed mogelijk te ontspannen. Dat ging niet heel makkelijk aangezien ik uitvalsverschijnselen ging ervaren in mijn been. Het gevoel van paniek overheerste mij volledig. had sterk het gevoel dat er echt iets mis was mij met, had de overhand. Ik wist het, een soort onderbuikgevoel. Hier zit iets niet goed. Nu ben ik helemaal niet iemand die snel in paniek is. Sterker nog, mijn positiviteit zorgt ervoor dat ik vertrouwen blijf houden in een goede afloop. Ik begreep niet wat er met mij aan de hand was.
Ben ik aan het hyperventileren? Ik voelde me licht in mijn hoofd. Dan zou het stress kunnen zijn waardoor ik nu klachten heb. Ik probeerde door mijn buik te ademen, en al mijn klachten “weg” te beredeneren. Hoe dit verder ging, kun je lezen via deze link.
Een chronische ziekte kan ervoor zorgen dat je geen vertrouwen meer hebt in je eigen lijf. Ineens doet het wat het wilt en ervaar je allerlei klachten. Door verschillende keren uitval in mijn zenuwstelsel begon ik geen vertrouwen meer te hebben in mijn lijf. Elke keer kon ik andere signalen van mijn lichaam ervaren waardoor ik meteen schrik. Heb ik tintelingen in mijn voet? Gaat het plassen niet zo makkelijk? Is mijn zicht ineens weer slechter? In het begin had ik moeite met lopen doordat de zenuwen in mijn ruggenmerg aangetast waren. Het zijn van die signalen waardoor ik elke keer herinnerd werd aan mijn ziektebeeld.
Van geen vertrouwen naar meer geloof
Ik heb echt moeite moeten doen om mijn zelfbeeld terug te vinden. In het begin was ik alleen maar angstig aangezien er dingen in mijn lijf gebeurde waar ik geen controle over had. (Althans, dat dacht ik). Een fysiotherapeut heeft me geholpen om mijn evenwicht weer terug te krijgen met lopen. Ik was behoorlijk onzeker als ik een eindje moest lopen omdat ik zo wankel liep. Elke keer als ik naar links of rechts keek, viel ik bijna om. Gelukkig werd ik steeds een stukje sterker waardoor het vertrouwen in mijn lijf langzaam weer zijn weg terug vond.
Het volgen van een rustige yoga dvd vond ik ook erg zeer prettig. Ontspannen yoga oefeningen op momenten dat het je goed uitkomt. En eigenlijk heb ik door het volgen van yoga ook een grote stap gezet, die mij vooruit geholpen heeft. Je kunt zoveel meer doen aan een chronische ziekte. Er is zoveel meer mogelijk dan je in eerste instantie denkt.
Die gedachte alleen al kan je helpen om van geen vertrouwen naar meer geloof te gaan.